Rozdział I

Jak zwykle wstałam o 7:05. Poszłam do łazienki i zimną wodą przetarłam swoje zaspane oczy. Patrzałam na lustro widząc w nim moje bujne afro i rozkoszując się głosem lecącej wody. Stałam tak z jakąś minutę. Wyłączyłam wodę i podeszłam do szuflady wyciągając z niej ubrania. Wróciłam do łazienki ubrałam się, rozczesałam i ułożyłam włosy. Umyłam zęby i byłam gotowa do wyjścia. W drodze do szkoły spotkałam Maćka. Był tak roztargniony, że nawet mnie nie zauważył.

-Maciek - krzyknęłam- poczekaj na mnie.

Maciek odwrócił się, uśmiechnął i zatrzymał się.

- Co się tak wleczesz - zapytał - zaraz się spóźnimy.

- Nie spóźnimy, nie spóźnimy.

Podbiegłam i oboje ruszyliśmy drogą skazańców w stronę szkoły.

- Ładnie dzisiaj wyglądasz - powiedział Maciek.

- Dziękuję - odparłam zszokowana

- Bo wiesz... - zaczął tłumaczyć Maciek - to zadanie z matematyki było takie trudne...

- Dobra, dobra - przerwałam ze śmiechem - oczywiście, że Ci pomogę, przecież mnie znasz.

- No racja, znam, ale wolę się upewnić - odpowiedział cwaniacko.

Weszliśmy do szkoły. Na schodach spotkaliśmy Izę, największą plotkarę w szkole. Odpowiedzieliśmy cześć, ale nie usłyszała nas. I dobrze. Nie mięliśmy czasu na takie pogawędki. W końcu pierwsza była historia. Na schodach spotkaliśmy dużo znajomych, ale nie zatrzymywaliśmy się. Gdy doszliśmy pod salę, strasznie zasapani, Maciek poszedł do Klaudii i zaczęli o czymś gadać. Ja oparłam się o ścianę i czekałam, aż przejdzie mi zadyszka.

- Cześć Natalia - usłyszałam lekko chrypkowatym, ale jakże piękny głos Kuby.

- Cześć Kuba - odparłam chwytając oddech i podnosząc ciężki plecak, chcąc wyciągnąć zeszyt z historii, by powtórzyć sobie, co było na poprzedniej lekcji

- Daj. Potrzymam Ci to

- Dziękuję - odparłam uśmiechając się nieśmiało do chłopaka.

- Mam pytanie

- Słucham

- Czy masz może ochotę spotkać się ze mną w sobotę.? - zapytał lekko przerażonym głosem

- Hmmm. - zaczęłam go stresować jeszcze bardziej - No pewnie, że tak ofermo.

- Serio.? To super. Może do kina, albo do kawiarni na rogu.?

- Może niech będzie ta kawiarnia, dobrze.?

- Pewnie - uśmiechnięty odłożył mój plecak delikatnie na ziemię

Chciałam mu odpowiedzieć, że nie mogę się już doczekać, ale w tym momencie przyszła pani. Na lekcji nie mogłam się skupić. Ciągle myślałam o tym spotkaniu. Czułam wzrok Kuby na moich plecach. Czasem odwracałam się do niego i uśmiechałam. On oczywiście odpowiadał mi tym samym. Gdy lekcja się kończyła podeszła do mnie Klaudia.

- Czy ja o czymś nie wiem - zapytała śmiejąc się mi prosto w twarz.

- Zależy, co wiesz - odpowiedziałam z PokerFace

- Czy coś się stało z Kubą, że chodzi jakby się pierwszy raz całował.

- Umówiliśmy się na sobotę do kawiarni.

- A więc to tak. Teraz wszystko jest już jasne.

Odeszła ode mnie śmiejąc się na głos.

Cały dzień w szkole zleciał bardzo szybko. Gdy wychodziłam ze szkoły, Kuba podbiegł do mnie. Otworzył przede mną drzwi. Nie wiedziałam, że taki gentelman z niego. Podziękowałam mu, uśmiechnęłam i przeszłam przez drzwi

- Nie dziękuj, tylko pozwól się odprowadzić.

- Haha. Dobrze. Z chęcią z Tobą pójdę.

- Cieszę się. A teraz daj mi ten ciężki plecak, bo widzę, jak się uginasz pod nim - powiedział i złapał mnie za niego

- No chyba żartujesz. Ty sam masz ciężki. Jeszcze mój. Przestań się wygłupiać i chodźmy już. - Odrzuciłam jego rękę i poszliśmy.

- Wiesz, nie mogę się doczekać soboty

- No, ja też.

Całą drogę gadaliśmy o wszystkim i o niczym. W pewnym momencie nasze dłonie zetknęły się. Spojrzeliśmy na siebie. Uśmiechnęłam się. On odciągnął rękę ode mnie, lecz ja ją zatrzymałam i resztę drogi trzymaliśmy się za rękę. Gdy doszliśmy do mojej bramy, wpisałam kod na domofon i przyszedł czas, na pożegnanie. Podziękowałam mu za odprowadzenie i zamknęłam drzwi z bramy. Jednak on zatrzymał je i wszedł za mną do sieni. Złapał mnie za rękę.

- Wiesz - powiedział z małą iskierką w oku - chciałem Ci coś powiedzieć

- To pytaj - odpowiedziałam zbliżając się do niego.

- Nie zrozum mnie źle...

- Postaram się - przerwałam mu uśmiechając się

- Ale, sądzę, że jesteś bardzo fajna i...

- I... - kończyłam zdenerwowana.

- I czy chciałabyś...

- Wiesz co, nie kończ. Zostawmy to do soboty. Dobrze.?

- ... - popatrzył na mnie z ulgą - Dobrze, ale...

Pocałowałam go wtedy w policzek. Kuba uśmiechnął się.

- To lecę - odpowiedziałam z goryczą w głosie

- To ja też

Weszłam po schodach. Włożyłam klucz do zamka, przekręciłam i weszłam do domu. Zrobiłam sobie obiad i zaczęłam odrabiać zadanie. Cały dzień uczyłam się, na jutrzejszą kartkówkę z matematyki. Przed snem dostałam SMS. Odczytałam go uśmiechając się do ekranu telefonu. Treść SMS była następująca: Nie mogę doczekać się soboty. Dobranoc. Kuba. Odpisałam mu : Ja też. Dobranoc. Natalia. Poszłam spać, ale za nim zasnęłam myślałam o Kubie...